PRIME

یلدا همگی شاد باد.

کارشناس مسائل نظامی یا کاره ای نیستم ولی با توجه به اتفاق هایی که در این سالها روی داد و همه رو یادم هست، چیزهایی که این روزها در سوریه در حال روی دادن هست و شهرها و روستاها یک به یک تسلیم شده و سقوط میکنن، چیزی نیست جز هر آنچه که بشار اسد به همراه متحدانش این سالها کاشتند.

اون روزها و شب هایی که مردم معترض به خیابون ها اومدن و مخالفت خودشون رو با حکومت بیان کردن، اگر بشار اسد به اونها مجال میداد و سخن اونها رو می شنید نه اینکه اعتراض اونها رو با گلوله و تانک و توپ پاسخ بده، بی تردید حالا این بلا بر سرش نازل نمیشد. مردم که ماهی نیستن زود حافظه اونها خالی بشه و چیزی یادشون نمونه. مردمی که قدرت مبارزه با حکومت رو نداشتن، اینها رو یادشون موند و منتظر فرصت بودن. درواقع از همون ابتدایی که حکومت دمشق لوله های تفنگ و تانک و توپ رو به سوی مردم نشونه رفت، اسد در قلب و ذهن مردم سوریه مُرد. حالا هم فرصتی پیش اومده تا ستمی که اسد و یارانش در حقشون کردن رو جبران کنن (حالا اشتباه هست یا درست رو کاری ندارم) و به راحتی شهرها و روستاها رو به مخالفین اسد تقدیم کرده و هیچ مقاومتی نمی کنن. 

بی تردید قدرت هر حکومتی، مردم هستن. وقتی مردم به حکومت پشت کرده و پشت اون رو خالی کنن، دیر یا زود اون حکومت رفتنی خواهد بود حتی اگر سالیان سال به حکومت خودش ادامه بده. هیچ قدرت نظامی نتونسته جلوی مردم بایسته و این بارها در تاریخ روی داده و روی خواهد داد.

متاسفانه حسدِ حکومت بر مردم و پول و مال و منال چشمهای بشار اسد رو کور و گوش های اون رو کر کرد. فکر کرد با کشتن مردم و زندانی کردن و اعدام و تهدید و... میتونه به حکومتش ادامه بده ولی ندونست که هر آنچه کاشته رو خیلی زود درو خواهد کرد. این چند سال هم فرصت داشت اشتباهات خودش رو جبران و مردم رو راضی و کدورت ها رو برطررف کنه ولی نکرد.

قدرت مردم رو نباید دست کم گرفت خصوصاً مردمی که مورد ستم قرار گرفتن.

"‏به گواه تاریخ بزرگترین و اصلی‌ترین مرحله سقوط دیکتاتورها، سقوط در اذهان و باور مردمان است و الباقی چیزی نیست غیر از کارهای اداری، حتی اگر کمی هم طول بکشد".

به تماشای خودم بودم و دیدم،
که چه بی رحمانه تنهاست و به ناچار قوی‌‌‌...

چیزی که ما را به سمت مرگ می‌کشاند نه شکست‌ها که آرزوهای از دست رفته است.

خودکشی - ادوارد مانه 1881